From Hero to Zero

Bu gece yine Zaga var ve ben uzun bir süredir yaptığım gibi bunu görmezden geleceğim. Okan’ı artık sevemiyorum, halbuki ne çok gülerdim eskiden. Televizyon çocuğu olduğu zamanları özlüyorum ve şu piyasanın onu feci şekilde ehlileştirdiğini görüyorum. Eskiden ironisini sadece şaşkın seyircilere karşı kullanmazdı. Her telefon açanın ses tonuyla dalga geçmesinden gına geldi, “ahizeyi ağzınızdan çıkarın” esprisinden de... Şimdilerde sadece bu kadarını yapabiliyor. Skeçlerinde zap yapmayan kişi tanımıyorum. Sempatisini ve antipatisini neye göre dağıttığını anlamıyorum. Kimi konukları “benim programımı ele geçirecekler” tehdidi olarak görüp tüm program boyunca konuşturmaması ya da iğnelemesi sinirime dokunuyor. Kamera arkaları artık tatsız tutsuz, hele şansallı/ermanlı maraton programını kamera arkasına almadığı zamanlar iyice çekilmez... Ağzı iyi laf yapıyor, bazen iyi toparlamalar yapabiliyor evet, ama ne yani? Hepsi bu mu? Bu program sadece onun terapi odası mı? Biz onun psikologları mıyız? Ne iş yapsa tutar mı? Artık sıktı.